Afronding basiscursus september 2023
De basiscursus Creatief Schrijven september 2023 hebben we afgesloten. We begonnen met eenvoudige opdrachten en eindigden met het schrijven van een ‘eindverhaal’. Het was prachtig om te zien hoe het iedereen lukte om met de opgedane kennis een boeiend kort verhaal te schrijven, elk in haar eigen stijl.
In januari gaan we verder met de vervolgcursus. Beide groepen zitten vol. In september 2024 start een nieuwe cursus, waarvan de inschrijving in het voorjaar start. Je bent hierbij van harte welkom!
Hieronder een korte impressie: negen ‘eerste zinnen’.
Charlotte
Ze lopen diep weggedoken in hun jassen langs het strand. Fijne zandkorrels worden door de harde wind in hun gezicht geblazen en hun eerste woorden worden door de wind meegevoerd de verte in voordat de ander ze gehoord heeft. Ze zoeken een beschut plekje waar ze ongestoord even kunnen praten. Dicht naast elkaar gaan ze op de kale houten trappetjes in de luwte van een verlaten strandpaviljoen zitten.
Christa
Vanmorgen is Carlus ontslagen uit het ziekenhuis en zijn vrouw Mira fronst verrast haar wenkbrauwen als ze net voor vertrek een ontslaggesprek krijgen aangeboden. Het illustere gezelschap rondom het bed stelt zich voor als zijnde de chirurg, zaalarts, hoofd verpleging, maatschappelijk werker aangevuld met, hoe vreemd ook, een seksuologe. De chirurg windt er geen doekjes om en valt gelijk met de deur in huis.
Corieke
De laatste druppel was de gymtas, die al bijna een week in een kluisje had liggen broeien. De geur van de inhoud was naar buiten ontsnapt; van de combinatie van oud puberzweet en natte handdoek maakte de maaginhoud van Emily een opwaartse beweging.
'Mam, ik heb morgen gym, kun jij het nog wassen?’ was de begeleidende tekst van haar jongste zoon Robin die de stinkende tas met een plof op de eettafel gooide.
Diana
Nadia is erg vrolijk. Ze gaan vandaag lekker op vakantie. Haar zus Simone kan er zo zijn. Tring,Tring, daar is ze al. Gauw maakt ze de deur open.
‘Ha, lieve zus.’
Ze knuffelen elkaar. Daarna pakt Nadia de koffer van haar zus mee naar binnen.
‘Gezellig dat je er bent. Lust je chocolademelk en appeltaart, Simone?’
‘Ja zeker, lekker.’
Elora
Het bos rook naar dauw en verderf. Hanne’s jurk streek over de varens terwijl ze voorbij rende. De rand van het witte kledingstuk was groen van mos, en haar blote voeten zagen zwart van modder. Juffrouw de Swaert zou boos zijn als ze haar zo zag, maar juffrouw de Swaert was altijd boos.
Ze rende naar de diepste plek van het woud, daar waar geen teken meer was van de buitenwereld.
Floor
De Wayang Kulit poppen trekken een schaduw over het witte doek en vertellen het verhaal van Ramayana. De bamboefluit overtroeft de vele krekels die sjirpen in het hoge gras aan de randen van de grote zandvlakte waar vanavond dit groot schouwspel plaatsvindt. Het publiek is enthousiast en de Dalang indoctrineert met zijn stem het publiek tot een waanzinnig meeleven met vorstenzoon Rama en zijn vrouw Sita.
Marijke
Elfje zag een website voorbij komen met daarop het aanbod om creatief te leren schrijven. Ze besloot, na enig overwegen om zich in te schrijven want ze sloeg enorm aan op het woord ‘creatief’. Er was plaats gelukkig. Ze volgde een aantal lessen, ontmoette aardige en geduldige mensen, goed gebekt, zeker ook met de pen. Maar telkens bij een opdracht wanneer een verhaal verzonnen moest worden met een verzonnen personage, blokkeert ze.
Petra
Het is een ontzettend warme dag. Volgens de geleerden de laatste van dit zomer seizoen en het is alsof het hele land er nog even op uit trekt. Zo ook Fenna met haar drie vrienden die op dit moment een poging doen om de trein richting het strand te bereiken. Al gillend, joelend en excuserend rent ze samen met Dan, Cato en Carolien tussen de menigte door. De grote strandtassen vliegen bij elke stap die ze zetten alle kanten op.
Vera
‘Ben jij helemaal gek geworden?’ briest iemand in het oor van Luuk en geeft hem een hardhandige duw. ‘Als jij er niet tegen kunt zo vroeg op te staan, moet je dit werk niet doen. Ik meld dit bij je leidinggevende.’
Het dringt maar half tot Luuk door, hij draait zich om en merkt niet eens dat hij op een houten bankje ligt. Weer wordt hij wakker geschud. Laat me met rust, denkt hij maar opent toch zijn ogen en kijkt in twee paar priemende ogen.
