Klaske Bakker, Creatief Schrijven

Klaske Bakker

Creatief Schrijven

Naar tante

bonbons 2.jpg

Dat je op bezoek gaat bij je tante in het Noorden van het land. Je speciaal voor haar Belgische pralines hebt gekocht, omdat je weet dat ze daar zo van houdt.

Dat je op weg naar haar toe in de file komt te staan en merkt dat je honger hebt. Je aldoor moet denken aan de doos met bonbons in de tas, mooi verpakt door de dame in de delicatessenzaak. 

Dat je probeert de verleiding te weerstaan. Het zelf een belachelijk idee vindt om zelfs maar te denken dat...

Dat de file maar duurt en duurt en je ongemerkt begint te peuteren aan de plakbandjes, het papier voorzichtig losscheurt, alsof dat nog iets zou uitmaken.

Dat je na wat geharrewar de eerste bonbon uit de doos wipt. De geur van chocolade je bewelmt, de vloeibare karamelvulling zachtjes op je tong smelt. Je na die ene nog een andere wilt proberen. Die grote met dat nootje er bovenop. 

Dat, zo gauw de eerste auto's weer langzaam beginnen te rijden, de doos al half leeg is. Je je een beetje misselijk voelt, maar ook voldaan.

Dat je bij een benzinepomp stopt en voor tante een bosje bloemen koopt. Met een doorzichtig cellofaantje er omheen. 

Knisper, knasper

Knisper, knasper...

Het is 10 uur in de ochtend.
Ik ben alleen thuis.
Als ik op de bank zit met een kop koffie,
hoor ik iets,
vlak bij mijn voeten.
Knisper, knasper.
Onwillekeurig trek ik mijn voeten op.
Na een korte stilte hoor ik het opnieuw.
Ik sta op.
Kijk onder de bank,
achter de gordijnen.
Ik zie niets.
Het zal wel iets buiten zijn.
Een kat in het grint.
De buurman in de tuin.
Ik schuif de vitrage opzij,
maar zie niets.
De straat is verlaten,
iedereen naar het werk.
Voor mij wordt het ook tijd.
Ik ga de deur uit.

Het is 20 uur in de avond.
Samen met J. zit ik op de bank.
We kijken naar het journaal.
Dan hoor ik het weer.
Knisper, knasper.
'Ik meen steeds iets te horen,' zeg ik.
'Ja, ik ook,' zegt J.
'Gisteren ook al. Ik heb overal gekeken, maar zag niets.'
'Misschien in de convectorput?'
'Daar kan toch niets inkomen?'
'Toch zo maar even kijken. Jij moet het doen. Ik durf niet.'
Ik denk aan ratten in de kruipruimte,
die na lang knagen onze convectorput hebben bereikt,
en nu nog slechts door een rooster van ons gescheiden zijn.

Ik haal een lamp op.
Samen schuiven we de bank opzij.
Dan ga ik naar de keuken,
want er is nog van alles te doen.
Ik hoor hoe J. het rooster optilt.
Stilte.
Geen gegil.
Geen getrippel van pootjes op het parket...
Voorzichtig kijk ik de kamer in.
J. tuurt in het gat.
'Ik zie het al,' zegt hij.
Behoedzaam loop ik naar hem toe.
'Kijk maar. Daar!
Hij wijst naar beneden.
En dan zie ik het zitten.
In het allerverste hoekje.
Doodsbang.
Verstijfd.
Het is een pad.
Een hulpeloos wezentje.
J. knielt bij de put,
en pakt het diertje op.
Het wrattige lijfje trilt in zijn handen.
Samen brengen we het naar de tuin,
en zetten het neer in het natte gras.
Eerst blijft het zitten,
nog steeds bang.
Dan neemt het een sprong,
en nog één.
Dan is het verdwenen.
Ons padje.

Hoe is het met je boek?

P3197804.JPG

Het is alweer twee jaar geleden dat mijn debuut 'Blauwe tongen' uitkwam en nog regelmatig vragen mensen mij hoe het met mijn boek gaat. Om te checken of het niet in de vergetelheid is geraakt, googel ik de titel van mijn boek zo nu en dan. En al die keren ben ik verheugd om te zien dat het nog altijd bovenaan staat in het google-menu en ik nog steeds win van de online snoepwinkel van Matthijs waarin hij 250 gram zure blauwe tongen aanbiedt voor € 2,98.

Zo rond speurend op het internet stuitte ik de afgelopen jaren regelmatig op een verrassing: de superleuke recensie van André van Oyen, een literatuurblogger waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had ( sorry André), mooie recensies op boekensite Hebban, de prachtige ( zeer korte) omschrijving die de bibliotheek aan mijn boek heeft gegeven en een chatsessie op het leestafelforum over mijn boek. Naast de krantenartikelen die over mijn boek zijn verschenen, het uitgebreide interview voor de radio, de presentaties die ik mocht geven en niet te vergeten alle persoonlijke reacties die ik heb ontvangen, heeft mijn boek hierdoor meer aandacht gekregen dan ik ooit had durven hopen. 

Inmiddels dacht ik dat dit het wel zou zijn. Maar wat zag ik gisteren bij toeval: Een uitgebreide samenvatting van mijn boek bij bol.com! Wederom toegevoegd aan mijn website: www.klaske-bakker.nl/ recensies-en-reacties

foto: Freerk Lautenbag

Schrijfretraite Hefswal

20171106_153331.jpg

November in Groningen. De herst is nog in volle gang en de boeren zijn druk in de weer op het land. Een grote tractor met daarachter een kar vol suikerbieten komt mij tegemoet als ik het smalle weggetje oprijd richting Landhuis Hefswal waar ik mij vijf dagen zal gaan terugtrekken om te schrijven.

Als we elkaar bijna genaderd zijn, parkeert de boer zijn gevaarte langs de kant van de weg, zodat ik hem zonder moeite kan passeren. 

'Moiie!', roep ik vanuit mijn auto, ook al weet ik dat hij mij niet zal kunnen horen.

Het Landhuis is prachtig. Nog mooier dan op de website. Het interieur mysterieus. Mijn kamer sfeervol en comfortabel. De verzorging op en top. De jacuzzi warm en sprankelend.

Vijf dagen helemaal voor mezelf. Om te ontspannen en te schrijven. De eerste dag zit de drukte van thuis nog in mijn hoofd, maar als snel kom ik in een ander ritme. Een rustig ritme. En dan gaat het schrijven vanzelf. De woorden komen zomaar bovendrijven en vormen vloeiend een geheel. En zo ontstaat een nieuw verhaal. Dat er mogelijk al wel was, maar eerst nog tot leven moest komen. Zo gaat dat. En dat is het mooiste wat er is.

 

Nieuw jasje

De zomer loopt ten einde, de vakanties zijn voorbij en volgende week begint alles weer. Zo ook een nieuw schrijfseizoen met allerlei plannen en activiteiten in het vooruitzicht. Tijd voor een update van mijn website die al weer een paar jaar bestaat. Met behulp van Tim, mijn personal webdesigner, heb ik alles een nieuwe frisse look gegeven. Ik zelf ben er erg blij mee!

Nieuw boek

mooi_10.jpg

Regelmatig vragen mensen aan mij of ik al bezig ben met een nieuw boek. 

'Natuurlijk,' zeg ik dan.

'Waar gaat het over?'

'Over een familie.'

'Jouw familie?'

'Nee, een familie. En over wat er vroeger gebeurd is.'

'Klinkt spannend.'

'Dat is het ook.'

 

 

Blauwe tongen: 1 jaar!

in de boekwinkel.jpg

Vandaag precies een jaar geleden is mijn boek Blauwe tongen verschenen. Het was een feestelijke dag en de start van een bewogen jaar, waarin van alles is gebeurd: presentaties, interviews, krantenartikelen en veel persoonlijke reacties.

Er is een mooi aantal boeken verkocht. Gelukkig maar. Want dat wil je natuurlijk als schrijver: dat men je boek koopt, het leest en het ook nog leuk vindt. Volgens de uitgever mag ik tevreden zijn, zij is dat in ieder geval en ja, ik ben het ook! 

Nog steeds is het boek overal te koop, dus ben je er nog niet aan toegekomen: pak dan nu je kans!

[1]      «      7   |   8   |   9   |   10   |   11      »      [15]