De uitweg: een kort verhaal

Zoals altijd nam het rond de klok van drie uur in hevigheid toe, het trillen van mijn handen, de krampen in mijn buik. Stil gaan zitten wachten tot hij stipt om vijf uur thuis zou komen, lukte niet en daarom ging ik rondjes lopen door het huis, op mijn hoede dat ik niets zou omstoten, één van de bronzen beelden, één van de Chinese vazen. Tegen beter weten in probeerde ik de achterdeur naar de tuin, maar die zat potdicht en een sleutel had ik niet.

Ik nam de trap naar boven, moeizaam, wankelend. Bij de wastafel in de badkamer plensde ik koud water in mijn gezicht, keek in de spiegel, maar wendde mijn blik snel af toen ik de blauwe plekken zag, de rode striemen in mijn hals. Op het planchet stond het potje met kalmeringstabletten, de dag ervoor door hem meegebracht, maximaal twee per dag, aldus het voorschrift. Ik draaide het deksel eraf, nam er één uit. Wat als…? Goot toen het hele potje op mijn hand, opende mijn mond…
Opeens verscheen het beeld van Coco voor me, haar brede lach, de twinkeling in haar ogen en het was alsof ze tegen me praatte. ‘Nooit opgeven, mam! Wat er ook op je pad komt. Dat heb je me zelf geleerd!

Klokslag vijf uur kwam hij thuis. Ik wachtte hem op in de blauwe jurk waar hij me graag in zag. Ik had zijn lievelingshapjes gemaakt, vis en kreeft, met pittige sausjes. Maar in plaats van wijn, zoals hij gewend was, serveerde ik deze keer een exclusieve cocktail.
Er verscheen een frons tussen zijn wenkbrauwen toen ik het glas voor hem neerzette. Hij sperde zijn neusvleugels. Ik hield mijn adem in, beducht voor een uithaal. Toen pakte hij het glas op, nam een slok en daarna nog één, een smakkend geluid, de tong langs zijn lippen.
Ik glimlachte en knikte hem bemoedigend toe. Vijftien pilletjes had ik verpulverd en er doorheen geklutst. Hopelijk was het genoeg.

Zomerse schrijfopdracht 3

In een goed geschreven verhaal zit actie. Als er niets gebeurt, dan haakt de lezer snel af.

Nu is het schrijven van actiescenes helemaal niet zo gemakkelijk. Hoe omschrijf je bijvoorbeeld een val van een berg of een vechtpartij tussen twee jongens op het schoolplein?

Schrijfopdracht 

Een moeder met twee kleine kinderen zitten op een kleedje op het strand. Opeens wordt de lucht gitzwart, begint het in de verte te donderen en vallen de eerste dikke regendruppels uit de lucht. 

Beschrijf in 200 woorden hoe de moeder snel de spullen en de kinderen bij elkaar gaart en van het strand wegvlucht. Laat daarbij ook haar emoties zien. 

De tekst mag maximaal 200 woorden lang zijn. 

Je mag je tekst opsturen naar: klaskebakker@live.nl, met als onderwerptitel: Schrijfopdracht 3. Je krijgt binnen een paar dagen een reactie van mij.

Zomerse schrijfopdracht 2

Als je een goede schrijver wilt worden, is het van belang dat je goed leert observeren. Het gebruik van al je zintuigen hierbij is van groot belang. Wat zie je, ruik je, hoor je, voel je en proef je?

Schrijfopdracht 

Kniel neer bij een bloem in de tuin, het park of de berm. 

Omschrijf  in maximaal 150 woorden wat je ziet, ruikt, hoort, voelt en zo mogelijk proeft.

Je mag je tekst opsturen naar: klaskebakker@live.nl, met als onderwerptitel: Schrijfopdracht 2. Je krijgt binnen een paar dagen een reactie van mij.

Zomerse schrijfopdracht 1

Laatst moest ik bloed laten prikken in het ziekenhuis. Iets wat normaliter weinig voorstelt. Je gaat zitten, stroopt je mouwen omhoog en de doktersassistente zet een naald in je ader. Het prikt even, maar doet verder nauwelijks zeer. Binnen een paar minuten sta je weer buiten.

Niet deze keer: op de een of andere manier ontstond er een miscommunicatie tussen mij en de assistente, waardoor we bijna een soort van 'ruzie' kregen. Heel onaangenaam en ik verliet het ziekenhuis dan ook met een vervelend gevoel.

Schrijven over wat dit soort alledaagse verstoringen met je doen, het gevoel dat dit veroorzaakt, dat vind ik interessant en leuk. Maar ook moeilijk. Hoe breng je het juiste gevoel over aan de lezer? Hoe zorg je ervoor dat de lezer precies ervaart wat jij bedoeld hebt te zeggen? 

Zin om met me mee te oefenen? 

Schrijfopdracht:

Je buurman staat in zijn tuin te roken. De wind staat precies jouw kant op en daardoor kringelt de rook jouw terras op. Je vraagt de buurman of hij op een andere plek wil gaan staan. Hij zegt dat je niet moet zeuren, dat hij in zijn eigen tuin mag doen wat hij wil.

Beschrijf in maximaal 150 woorden wat zijn reactie met jou doet. 

Je mag je tekst opsturen naar: klaskebakker@live.nl, met als onderwerptitel: Schrijfopdracht 1. Je krijgt binnen een paar dagen een reactie van mij.

Inschrijving geopend!

De inschrijving voor mijn cursus Creatief Schrijven seizoen 2025- 2026 is geopend!
Droom je van een zelfgeschreven boek? Wil je je teksten beter en spannender maken? Of wil je gewoon eens kijken of schrijven een nieuwe hobby kan worden?
Wat je motivatie ook is: je bent van harte welkom bij mijn cursus Creatief Schrijven.

Creatief schrijven in 2024

Ook in 2024 heb ik weer cursussen Creatief schrijven gegeven. Hiervoor was veel belangstelling. Mijn cursisten komen uit de hele regio. 

Door het geven van al deze cursussen kom ik zelf minder toe aan het schrijven, maar zo nu en dan ga ik er toch voor zitten, met dit jaar een publicatie van een verhaal in Schrijvenmagazine en in een bundel van uitgeverij Ellesy tot gevolg.

Mijn plan is om het komend jaar op dezelfde manier door te gaan met de cursussen en het schrijven.

Wil je ook meedoen? Je bent van harte welkom!

Voor actuele informatie: www.creatiefcollectiefelst.nl

Lees verder

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet ....

Een goede schrijver stelt zich open voor zijn of haar omgeving en maakt gebruik van alle zintuigen. Daarom is een van de opdrachten tijdens mijn cursus Creatief Schrijven:

Maak een wandeling door een winkelstraat of over de markt.
Praat met niemand.
Neem de omgeving goed in je op en gebruik daarbij al je zintuigen. 
Wat hoor, proef, ruik, voel en zie je?
Schrijf naar aanleiding van je ervaring een tekst van maximaal 300 woorden.

Durf jij de uitdaging aan te gaan?

Zie: www.creatiefcollectiefelst.nl

Middagje strand

Als we zijn uitgegeten, schuift Joep zijn stoel naar achteren en zegt: ‘Dan ga ik even kijken of Maria er is.’
‘Is het wel verstandig om je ermee te bemoeien?’ vraag ik.
‘Maar Lot, ze heeft toch zelf om advies gevraagd?’
Zigzaggend doorkruist Joep het terras en even later verdwijnt hij in het restaurant. Genoeglijk strek ik mijn benen uit, schenk mijn glas nog een keer vol, kauw een paar overgebleven olijven weg en graai dan tussen de spullen in de strandtas op zoek naar mijn e-reader. Het verhaal over Dina en haar vriendinnen in het verscheurde Georgië houdt me al de hele vakantie bezig. Na twee hoofdstukken en een lege karaf wijn kijk ik op mijn mobiel en zie tot mijn schrik dat het allang tijd is om naar het strand te gaan, waar we hebben afgesproken met vrienden. Joep zal toch niet al die tijd Maria van haar werk hebben afgehouden? Ik spring in de benen en precies op dat moment komen Joep en Maria naar buiten.
‘Ik ben echt blij met je tips,’ zegt Maria, ‘maar ik weet nog niet of ik Georgos zo ver krijg.’
‘Maar hij heeft er toch ook baat bij dat jullie klandizie toeneemt?’ zegt Joep.
‘Ja natuurlijk. Maar je kent hem. Hij heeft zo zijn eigen ideeën.’
Daarom moeten wij ons er helemaal niet mee bemoeien, zo gaat het door me heen en zeg: ‘Joep, we moeten gaan!’
Joep doet net alsof hij me niet hoort en blijft eindeloos herhalen hoe ze volgens hem het restaurant beter op de kaart kunnen zetten. Maria wendt haar blik af en vraagt aan mij of we naar het strand gaan.
‘Ja, we hebben afgesproken met vrienden. Ze wachten op ons,’ zeg ik.
‘Leuk,’ zegt Maria. ‘Ga dan maar gauw!’
Ik overhandig de zware strandtas aan Joep en maak aanstalten om te gaan.
‘Weet je wat zo leuk is, Maria?’ zegt Joop.
Maria glimlacht. Haar ogen dwalen over de mensen die langslopen.
‘We hebben dat stel waarmee we hebben afgesproken hier bij jullie leren kennen. In de zomer van 2018. Ik weet het nog precies. Die avond hadden jullie live muziek, wat echt een gouden greep was en …’
‘Joep. We gaan!’ Ik trek hem aan zijn arm.
‘Nou, Maria. Je hoort het. Liselot wil dat we gaan.’