Blij met de eerste reacties op 'Het verlaten tuinhuis'!

'Prachtige roman. Van het begin tot het einde blijft het verhaal je boeien. Je wilt zo graag weten wat er gebeurd is en hoe het afloopt. De beschrijving van de wandelpaden, de omgeving, het dorp en het tuinhuis dicht aan de zee is zo mooi beschreven, dat je het gevoel hebt dat je daar aanwezig bent.'

'Klaske Bakker heeft weer een heerlijk boek geschreven.
In dit boek; wat zich afspeelt op een Grieks eiland ontvouwt zich langzaam
het persoonlijke drama in het leven van Daniël en Fay.
Een tweede verhaallijn : Louis komt naadloos samen in dat verhaal van Daniel en Fay. Vanaf bladzijde één wordt je meegenomen in dit verhaal en je wilt het boek niet meer wegleggen. Het is een roman over hoe het leven door een ongeluk een wending neemt. Over schuld, liefde, vriendschap en over veerkracht.
Klaske beschrijft de Griekse sfeer, het leven en de innerlijke drijfveren van mensen zo prachtig. Echt een aanrader!'

Boekpresentatie 'Het verlaten tuinhuis'

'In deze donkere winter heb je één geluk: je kunt Het verlaten tuinhuis gaan lezen!' aldus Jitske Kingma, uitgeverij Elikser.

Zaterdag 27 november 2021 heb ik tijdens een feestelijke bijeenkomst in restaurant 'De pannekoekenbakker' te Slijk-Ewijk mijn nieuwe roman Het verlaten tuinhuis gepresenteerd.

De Schrijfkring van Forte Fit uit Elst heeft voor afwisseling in het programma gezorgd middels korte voordrachten en muziek. De aanwezigen waren heel enthousiast en velen hebben het boek gekocht! 

Nu is het wachten op de eerste reacties. Ik heb er alle vertrouwen in!

Het boek ligt bij de drukker!

Alles is klaar! Alles driedubbel nagekeken, geredigeerd en gecorrigeerd. Uitvoerig overleg gehad over het ontwerp voor de omslag en de tekst op de achterkant. Nog een laatste blik op het binnenwerk en toen de eerste proefdruk, met alles erop en eraan. Toch nog een paar details gevonden die niet klopten en die nog aan te passen waren ...

En dan is nu alles definitief en heeft de uitgever het complete pakket naar de drukker gestuurd en verwacht ik eind deze week het eerste stapeltje boeken met de titel 'Het verlaten tuinhuis'!

Het moment dat de postbode aanbelt met aan zijn voeten een grote doos en je weet dat ze daarin zitten, de boeken met jouw naam erop, dat moment is zo allemachtig prachtig ...

Ik zit er klaar voor!

Het verlaten tuinhuis verschijnt 27 november!

Jaren achtereen waren Daniël en Fay hun gasten geweest en de band die in die jaren was ontstaan, had standgehouden nadat Daniël en Fay hun eigen huisje op het eiland hadden gekocht, maar het was een vorm van vriendschap die was gebaseerd op zomers geluk met gezellige avonden op het terras en zo nu en dan een gezamenlijk etentje ergens in het centrum, en ze waren er niet zeker van of dat voldoende was om de huidige situatie het hoofd te kunnen bieden. Met name Sofia was bang dat ze de verkeerde dingen zou zeggen, te veel zou vragen of juist te weinig.

Daniël en Fay hebben een paradijsje op een Grieks eiland. Jaren achtereen gaan ze er met veel plezier naar toe. Tot er iets vreselijks gebeurt met hun kleindochter, dat hun leven op zijn kop zet. Verteerd door schuldgevoel en van elkaar verwijderd door het zwijgen, proberen Daniël en Fay elk op hun eigen wijze met het gebeuren om te gaan.
Daniël gaat regelmatig naar zijn oude vriend Louis, in een dorpje ver weg in de bergen. Maar op een dag doet Louis niet open. Er heeft zich een nieuwe tragedie voltrokken. Als Daniël in het verleden van Louis duikt, komt hij tot een verbijsterende ontdekking.

Het verlaten tuinhuis verschijnt 27 november!

Contract getekend!

Over de titel zijn we het al eens, maar deze houd ik nog even geheim!

Het is nu officieel: vandaag heb ik het contract met de uitgever getekend! Ze gaan aan de slag met de redactie en vormgeving van mijn manuscript. Zo gauw een en ander voltooid is, zal ik er mijn licht op laten schijnen. Samen gaan we ervoor zorgen dat het een prachtig boek wordt met  een schitterende cover en sprankelende zinnen. 

Ik heb er zin in! 

Nieuw boek!

Bericht van de uitgever:

"Met veel plezier heb ik je nieuwe boek gelezen. Wat ben je er toch een meester in om de nieuwsgierigheid zo goed op te voeren dat je niet anders wilt dan alleen maar verder lezen.
Uitermate boeiend, goed uitgewerkte karakters, kortom: ik wil het graag uitgeven.
Zullen we een afspraak maken?
Laat maar weten wanneer het je past."

Het is zover: over een paar maand zal mijn nieuwe roman het daglicht zien!!

Ben je nog aan het schrijven?

Dit is een vraag die ik de laatste tijd weer vaak krijg. Mogelijk omdat men met smart zit te wachten op een vervolg op Het familieweekend of gewoon uit belangstelling? Na twee boeken te hebben uitgegeven is het ook een vrij normale en voor de hand liggende vraag. Temeer omdat je niets merkt van het werk van de schrijver zolang het de buitenwereld niet heeft bereikt. Maar het antwoord is natuurlijk: jazeker, ik ben nog aan het schrijven! Altijd, elke dag. Het is al jarenlang iets waar ik niet meer zonder kan. Zoals de geoefende wandelaar zich geen week zonder een stevige wandeling kan voorstellen, zo kan ik mij niet meer voorstellen dat ik niet schrijf. Dat wil niet zeggen dat het elke dag hoogdravende literatuur is wat uit mijn pen komt. Soms zijn het wat met de hand geschreven regels in mijn notebook of soms is het lange mail aan een vriendin.
Maar ik moet eerlijk zijn, de laatste maanden ben ik heel serieus verder gegaan met het boek waar ik twee jaar geleden al een start mee had gemaakt, maar wat ik door omstandigheden een tijdlang heb moeten laten liggen. En als ik zeg 'serieus', dan bedoel ik eigenlijk 'fanatiek'. Zo gauw ik wist hoe het verder moest gaan, was ik niet meer te stoppen. Elk vrij uurtje, elke vrije middag, doordeweeks of in het weekend, ben ik bezig geweest met mijn roman- in - wording. En nu is de eerste versie af. Helemaal compleet. Klaar. Het verhaal heeft een hoofd, een romp en een staart gekregen. De vraag is nu of het een mooi lichaam is geworden, dat men wil zien en aanraken of dat er nog meer aankleding nodig is, juist wat uitgedaan moet worden of anders gerangschikt. En om dat te weten laat ik er anderen naar kijken, het verhaal lezen en beoordelen en van stevige kritiek voorzien, zodat het beter gaat worden, mooier. Dus voordat het hele proces ten einde is, zullen we weer een paar maanden verder zijn. Een half jaar wellicht. En dat is niet erg, want ik heb geen haast. En na het herschrijven dat ongetwijfeld nodig is na het laten tegenlezen, dan laat ik het nog een tijdje liggen, om het daarna nog een allerlaatste keer door te nemen, alle puntjes op de i te zetten, de komma's op de juiste plaats, wel of geen koppeltekens. En als dat dan ook allemaal oké is en ik er zelf van overtuigd ben dat ik er het uiterste heb uitgehaald, dan pas ga ik het opsturen naar de uitgever. Vanaf dan begint het wachten. Of het goed genoeg is om aan de openbaarheid te tonen.